ΑρχικήΘράκηΡάφτης ήμουν

Ράφτης ήμουν

Ράφτης ήμουν

Ράφτης ήμουν κι’ έρραφτα ρούχα γενιτσάρικα,

ρούχα γενιτσάρικα και βλαττιά σπιτιάνικα.

Όλη μέρα έρραφτα και το βράδυ έσκαφτα,

έσκαφτα το χώμα μου, στη μηλιά το πάγαινα.

Να, μηλιά, το χώμα μου, δώσε με τα ανθιά σου,

τ’ ανθιά σου, τα πάθη σου και την κοκκινάδα σου,

να τα στολιστώ και γώ, να μαραίνω μόν’ εγώ

κάθε νιο μεσ’ το χωρίο και της χήρας τον υγιό.

Ψες τον είδα στ’ όνειρο, με το μαντήλι στο λαιμό,

φορούσε και το φέσι του, ψιλή λιγνή η μέση του,

φορούσε και ποδήματα ‘πέ κόκκινα σερνίσματα.



ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ

Τέσσερα τζιαι τεσσέρα

Τέσσερα τζιαι τεσσέρα Τέσσερα τζιαι τεσσέρα κάμνουσιν οχτώ Τέσσερα παλληκάρκα πασίν στον πολεμό Στο δρόμον που πηαίννασιν, επεινάνασιν Εκάτσασιν...

Καίγομαι και σιγολιώνω

Καίγομαι και σιγολιώνω Καίγομαι και σιγολιώνω και για σένα μαραζώνω αχ, τι καημός Μίλησέ μου μίλησέ...

Βάλε κινά στα χέρια σου

Βάλε κινά στα χέρια σου Βαλε κινά στα χέρια σου, στα πέντε σου...

Εγέλασέ με η χαραυγή

Εγέλασέ με η χαραυγή Εγέλασέ με η χαραυγή τ' άστρι και το φεγγάρι και...

Εγέρασα στην κλεφτουριά

Εγέρασα στην κλεφτουριά Εγέρασα μωρέ παιδιά, στα κλεφτολημερά μου, με τους παλιούς συντρόφους μου,...